O móbil e a escola: un amor prohibido?

“Aquí hai wifi?”, esta converteuse nunha das solicitudes máis comúns nos espazos abertos ao público. Ademais, multiplícase a variedade de dispositivos móbiles, cada vez máis móbiles, ao tempo que as tarifas ofertadas polas compañías abranguen un amplo rango de prezos e prestacións en favor do “sempre conectad@s”.  Nada sen a súa app, ninguén sen smartphone.

E non obstante, este modelo non parece evolucionar cara á colaboración e a horizontalidade, senón cara á creación de consumidores illados en burbullas filtradas polo algoritmo. O deseño de móbiles e tablets invítanos ao consumo e dificúltanos a produción; o consumo é, ademais, individual e silencioso.

Polo tanto, os profesionais da educación enfróntanse a un reto dobre: desafiar a evolución do uso da tecnoloxía cara a consumidores pasivos e lograr que a integración de novas metodoloxías non perda de vista o seu principal obxectivo, que é a aprendizaxe. “Moi ben, entón, onde está o truco? ” O truco está en que, ao igual que cambiou a nosa forma de aprender, tamén debe cambiar a nosa forma de ensinar. Igualmente, non esquezamos que os usos das ferramentas determinámolos as persoas, non a ferramenta en si mesma, polo que somos nós as que decidimos que uso lle daremos, en que medida e con que valor.

Unha vez teñamos isto asumido, podemos empezar coa clase.

E como non hai mellor inspiración que a experiencia, aquí deixámosvos o enlace ao proxecto Amores Prohibidos 2.0, realizado no IES A Cachada do Boiro (A Coruña), onde representaron unha versión da obra Romeo e Julieta, de Shakespeare: o escenario foron as redes sociais, Redenasa.tv e un blog, todo en tempo real e co autor (Xespir) como narrador e community mannager.